အင္မတန္ထူးကဲေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ား (၂)

သႀကၤန္အႀကဳိေန႔ ဧၿပီ (၁၃)ရက္၊ နံနက္ (၉) နာရီ။
ကမၼ၀ါစာဖတ္ၿပီး ရဟန္း (ဦးဇင္းေသာမ) ျဖစ္လုိ႔ သိမ္ဆင္း ၀တၱဳ၊ ပစၥည္း ေလာင္းလွဴၾကပါတယ္။ အင္မတန္ စည္းကမ္းရွိၿပီး နည္းစနစ္က်နတဲ့ ကုိယ္ထူကုိယ္ထစနစ္က်င့္သုံးတဲ့ ဘာသာပါပဲ။ ရဟန္းျဖစ္ဖုိ႔ သိကၡာပုဒ္ေတြ ၀ိနည္းေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အစပထမတင္ သရဏဂုံ (၃)ပါးကုိ ႒ာန္၊ ကရုိဏ္းက်ေအာင္ လုိက္မဆုိႏုိင္ရင္ သာမေဏ၊ ရဟန္းဘ၀ အထမေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒါကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကာလအေနနဲ႔ ေယာက္ဖေတာ္ ေခၚရမလား။
အခုအေနနဲ႔ေတာ့ ညီမ၀မ္းကြဲရဲ႕ဦးဇင္းလုိ႔ေျပာမလား..... ဘယ္လုိေခၚရမလဲ မသိပါဘူး။ ဦးဇင္းေတဇပါ။

ဒါကေတာ့ ဆရာႀကီးေပါ့ (ဆရာႀကီးေတြ၊ ဆရာေလးေတြရဲ႕ ဘဲြ႕ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္၊ မမွတ္မိေတာ့ဘူး)

ဒါကေတာ့ ညီမအလတ္ျဖစ္သူ ဆရာေလး ပါ။ အငယ္ဆုံးဆရာေလး ပုံကေတာ့ ဘယ္လုိမပါလဲမသိေတာ့။

ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးဖုိ႔ပါ။ သက္ေတာ္၊ ၀ါေတာ္ အစဥ္လုိက္ ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။

Comments

ကျောင်းဖွင့်စနေ့

ကျွန်တော် လေးတန်းပြီးသွားတော့ ငါးတန်းရောက်တဲ့အခါ ကျွန်းတောလမ်းပေါ်က အ.လ.က (၃) လို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်ကျောင်းဆောင်လေးကိုပြောင်းတက်ရတယ်။ ဖေကြီးက အဲဒီကျောင်းက ကျောင်းသားဟောင်းကိုး။ အရင်တုန်းကတော့ အဲဒီကျောင်းကို အလကား ၃ လို့ခေါ်ကြတဲ့အထိ နာမည်ဆိုးခဲ့တဲ့ကျောင်းလေးပေါ့။ ကျွန်တော် မတက်ရခင် နှစ်အနည်းငယ်ကမှ နာမည်ပြန်ကောင်းလာလို့ အဲဒီကျောင်းကို ဖေကြီးက ပို့လိုက်တယ်။ ကျောင်းတက်တဲ့အချိန် နှစ်တိုင်းထူးခြားတာတစ်ခုရှိတယ်။ စတက်တဲ့နေ့တိုင်း မိုးရွာတာပဲ။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ စာစီစာကုံးရေးမယ်ဆို ကျွန်တော့်စာပိုဒ်တွေမှာ စိုရွှဲလို့။ မိုးနံ့တောင် သင်းနေရော။ ပြောင်လက်နေတဲ့ အင်္ကျီအဖြူ၊ ဘောင်းဘီ အစိမ်းရောင် တောက်တောက်လေးတွေ ကလည်း မိုးစက်လေးတွေနဲ့ ပဏံသင့်လို့။ နောက်မိုးကာအကြည်လေးတွေ၊ အရောင်လေးစုံလေးတွေ ကိုယ်စီနဲ့ မသိသေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မိဘတွေနဲ့ အတူ အားလုံး ကျောင်းတံခါးကြီး ဖွင့်ချိန်ကို မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ စောင့်နေလေရဲ့။ `ကလောင်´ ..... `ကလောင်´ ...... `ကလောင်´ ကျောင်းခေါင်းလောင်းထိုးပြီ။ အေးစက်နေတဲ့ ခေါင်းလေးတွေ ထောင်သွားတယ်။ ဗွက်တွေဆော့ ထားတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဟော... ဆီမထည့်ရသေးတဲ့ ကျောင်းတံခါးကြီး တစ

A leaf

ခုတေလာ ဓာတ္ပုံေတြလုိက္ရုိက္ေနတယ္။ ေဖ့ဘြတ္လည္း သိပ္မတက္ခ်င္၊ ဂူဂဲလ္ပလပ္စ္ေတာ့ သုံးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖဘမွာခ်ည္းဆုိေတာ့ မျဖစ္ျပန္။ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ေဒးေန႔က မဇြန္ရဲ႕စာတုိ႔ တျခားစာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ကုိ ျပန္လာခ်င္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္လုိ႔ နီးစပ္ရာကုိ ပုံေလးတပုံေပးၿပီး အက္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေလး ဇြတ္ေရးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေပးၾကပါတယ္။ း) သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကုိ ဒီမွာ တင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့- A Leaf Being grateful to meet with a droplet, Life's not simple and easy all the time though. Fortifying and surviving from the teases Of people and insects. With the help of the droplets and the mother soil, To its best, A Leaf is giving the beauty to the Earth. သစ္ရြက္ကေလး ေရစက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနရရင္ ဘ၀ႀကီးကအဆင္ေျပေနၿပီ။ ၾကာၾကာေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း ဘ၀ႀကီးက လြယ္ကူ ရုိးရွင္းျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ တုတ္ေတြ လက္ေတြရဲ႕ တြန္းထုိးေ၀ွ႔ျခင္း ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ ထုိးေဖာက္လႈိက္စားျခင္းေတြေအာက္ လူးလွိမ့္ တြ

ဆေးလိပ်လက်ဆောင်

မဝယ်ဘူး မယ်ခူးတဲ့ ဖက်စို၊ မီးမကူ နေပူမှာ မကင်အားလို့၊ ထားရတယ် အိပ်ရာအောက်မှာ၊ မင်းသောက်ဖို့ကို။ ညှာအနား ရှေ့သွားနှင့် ကိုက်လို့တို၊ မချိုတောင့်လိပ်ဆေး။ ပိုးမကူ ဝါချည်ဖြူတစ်ပင်ရစ်ကယ်နှင့်။ ငယ်ချစ်မောင် ရွှေဝသွားကို၊ ပါးလိုက်ကဲ့လေး။ မယ်ခွေရဲ့ မာစတာ ပိစ်လေးပါ။ အရင်က ကဗျာလေးတွေ အရမ်းကြိုက်လို့ လိုက်ဖတ်ပြီးတင်နေပါတယ်။ စကားပြေရေးဖို့တော့ အိမ်စာပေးလိုက်မယ်နော်။ း) အဟွတ် အဟွတ်

LIBRATUN

Search This Blog