Skip to main content

ယူတတ္ဖုိ႔

ဘာလုိလုိနဲ႔ ေရာက္လာတာ တစ္ႏွစ္နဲ႔ငါးလ ရွိေရာေပါ့။ မေရာက္လာခင္က လုပ္ထားတဲ့ပညာအေျခခံေလးေတြနဲ႔ လုပ္စားေနတာအေတာ္ၾကာၿပီး အလုပ္ကုိလည္း ကုိယ္ကပဲေပးတာက မ်ားေနေတာ့ (ရတာေတာ့ အေသအခ်ာေပါ့ ေကာင္းလည္းေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အရင္ပညာကုိအေထာက္အပံ့မျဖစ္ဘူး) ၾကာရင္ မလြယ္ေပဘူး။ ပညာထပ္ျမွင့္ဖုိ႔ အျမန္ဆုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္။ ဒီလုိပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီေလာက္နဲ႔မရပ္ၾကပါနဲ႔လုိ႔ မကြဲမျပားပဲ အတူတူထပ္ႀကဳိးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္တယ္။ ၿပီးရင္ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။ ပညာသင္ၿပီးသြားတဲ့သူေတြကေတာ့ အလုပ္လုပ္ၾကေပါ့။ အလုပ္လုပ္တာၾကာတဲ့သူေတြကေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာထပ္ျမွင့္ဖုိ႔ သင္တန္းေတြတက္ၾကပါ။ တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေဆြးေႏြးပြဲေလးေတြေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။

ဘေလာဂ့္ေတြလည္း ေလွ်ာက္သြားၾကည္႕တယ္၊ ေဆြးေႏြးၾကည္႕တယ္၊ ဘယ္သူမွကုိယ့္ကုိ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္မထင္ဘူး၊ (စီေဘာက္မထားရင္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိ ဆက္ဆံတယ္ထင္ရတယ္တဲ့။ စီေဘာက္ဘာညာရွိတဲ့စုိက္ေတြလည္း အတူတူပါပဲ။)
မ၀ါ တစ္ေယာက္ပဲ ေရာက္လာတယ္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံတယ္။ novice ေလးဆုိေတာ့ ဒီလုိပဲေပါ့ း)

မေဆြးေႏြးၾကဘူး း) ေျပာထားတာပဲ ၀ုိင္းေထာက္ခံေနၾကတယ္။ ဟုိဟာႀကီးကုိသြားသတိရတယ္ း) အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္တာျဖစ္မယ္။ ေျပာထားတာပဲထပ္ေျပာေတာ့ တစ္ခုပဲရတာေပါ့။ တကယ္လုိ႔ ထပ္စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ ေနာက္အမ်ားႀကီးရမွာမဟုတ္လား။ အားနာလို႔လည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ထင္မိတာေတာ့ ေလာေလာဆယ္အထိ ဘာမွ မရေသးဘူး။ ယူတတ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရဦးမွာေပါ့။

Comments

chocothazin said…
ကဲေဆြးေႏြးၿပီေနာ္
တစ္အခ်က္ - ဒီေလာက္နဲ ့မရပ္ၾကပါနဲ ့လို ့နင္ေၿပာသလို ငါလည္းခဏခဏေတာ့ေတြးမိသဟ။ တစ္ခါတစ္ခါ အလုပ္ထဲမယ္ အဖုအထစ္ေတြ ့တဲ့အခါဆုိပိုဆုိးေသး။ အဲဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ ၾကိဳးစားေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒံုရင္းဟ။ အားတဲ့အခါ အားၾကိဳးမာန္တက္ အနားယူတယ္ေလ။ ဒီလိုပဲ လံုးခ်ာလိုက္ေနရာကေန ေဖါက္ထြက္ဖို ့ေတာ့ တြန္းအားေပးရမွာပဲ။

ႏွစ္အခ်က္ - ဒီေနရာလည္း တိုက္ဆိုင္ပါတယ္။ ငါ့မွာ စီပံုးရွိတယ္ဟ။ တမင္တကာၿဖဳတ္ထားတာ။ ကိုယ့္ဆီလာတဲ့လူေတြက ကိုယ္က ေကာ္မန္ ့ေတြမန္ ့လို ့ၿပန္လိုက္လာတတ္ၾကတာမ်ိဳးကိုး။ ၿပီးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအသိုင္းအဝိုင္းဆိုတာလည္း သပ္သပ္ရွိေနပံုရတယ္။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္ - စာစဖတ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ပညာတိုးေအာင္လို ့ပါပဲ။ but သို ့ေသာ္ အဲဒီအက်င့္က ေၿပာင္းလဲလာလိုက္တာ အပန္းေၿဖစာဖတ္သလုိၿဖစ္ေကာ။ တစ္ခ်ိဳ ့ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ့ေကာ္မန္ ့မွာဆို မဖတ္ရေသးဘူး မန္ ့သြားတယ္လို ့ေတာင္ေရးထားတယ္ဟ။
libratun said…
ဟုတ္တယ္ သဇင္ေရ။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ငါသိပ္မဖတ္ေတာ့ဘူး။ ေရးခ်င္တာေရးၿပီး ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြပဲ သြားေတာ့မယ္
ေမေလး said…
သူငယ္ခ်င္း
ဘယ္ေနရာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ယူတတ္ရင္ပညာရပါတယ္။ ေနရာတစ္ခုရေနၿပီဆိုၿပီးလဲ ရပ္မေနနဲ႔ ေနာ္။ဘယ္သူနဲ႔မွၿပိဳင္စရာမလိုဘဲ ..ဒီေန႔ငါဟာမေန႔ကငါထက္ပိုေကာင္းရမယ္၊အသိပညာပိုရွိရမယ္.အဲလိုဘဲမနက္ၿဖန္ငါကလဲဒီေန႔ထက္ပုိေကာင္းရမယ္ စဥ္းစားပါ။
ေဟ႔ ငါကေတာ႔အကုန္မေထာက္ခံႏုိင္ဘူး။လက္မခံနုိင္ရင္ကန္႔ကြက္မွာဘဲ။
အက်င္႔ေတြပါလာတာေတာ႔ခြင္႔လြတ္လုိက္ပါဟယ္ေနာ္။
ငါလဲလာအားေပးမယ္။မပူနဲ႔။ဘယ္သူမွမလာေတာင္ငါလာမယ္။အိုေက။
Cheers!!!!!!

Popular posts from this blog

ကျောင်းဖွင့်စနေ့

ကျွန်တော် လေးတန်းပြီးသွားတော့ ငါးတန်းရောက်တဲ့အခါ ကျွန်းတောလမ်းပေါ်က အ.လ.က (၃) လို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်ကျောင်းဆောင်လေးကိုပြောင်းတက်ရတယ်။ ဖေကြီးက အဲဒီကျောင်းက ကျောင်းသားဟောင်းကိုး။ အရင်တုန်းကတော့ အဲဒီကျောင်းကို အလကား ၃ လို့ခေါ်ကြတဲ့အထိ နာမည်ဆိုးခဲ့တဲ့ကျောင်းလေးပေါ့။ ကျွန်တော် မတက်ရခင် နှစ်အနည်းငယ်ကမှ နာမည်ပြန်ကောင်းလာလို့ အဲဒီကျောင်းကို ဖေကြီးက ပို့လိုက်တယ်။ ကျောင်းတက်တဲ့အချိန် နှစ်တိုင်းထူးခြားတာတစ်ခုရှိတယ်။ စတက်တဲ့နေ့တိုင်း မိုးရွာတာပဲ။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ စာစီစာကုံးရေးမယ်ဆို ကျွန်တော့်စာပိုဒ်တွေမှာ စိုရွှဲလို့။ မိုးနံ့တောင် သင်းနေရော။ ပြောင်လက်နေတဲ့ အင်္ကျီအဖြူ၊ ဘောင်းဘီ အစိမ်းရောင် တောက်တောက်လေးတွေ ကလည်း မိုးစက်လေးတွေနဲ့ ပဏံသင့်လို့။ နောက်မိုးကာအကြည်လေးတွေ၊ အရောင်လေးစုံလေးတွေ ကိုယ်စီနဲ့ မသိသေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မိဘတွေနဲ့ အတူ အားလုံး ကျောင်းတံခါးကြီး ဖွင့်ချိန်ကို မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ စောင့်နေလေရဲ့။ `ကလောင်´ ..... `ကလောင်´ ...... `ကလောင်´ ကျောင်းခေါင်းလောင်းထိုးပြီ။ အေးစက်နေတဲ့ ခေါင်းလေးတွေ ထောင်သွားတယ်။ ဗွက်တွေဆော့ ထားတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဟော... ဆီမထည့်ရသေးတဲ့ ကျောင်းတံခါးကြီး တစ

A leaf

ခုတေလာ ဓာတ္ပုံေတြလုိက္ရုိက္ေနတယ္။ ေဖ့ဘြတ္လည္း သိပ္မတက္ခ်င္၊ ဂူဂဲလ္ပလပ္စ္ေတာ့ သုံးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖဘမွာခ်ည္းဆုိေတာ့ မျဖစ္ျပန္။ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ေဒးေန႔က မဇြန္ရဲ႕စာတုိ႔ တျခားစာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ကုိ ျပန္လာခ်င္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္လုိ႔ နီးစပ္ရာကုိ ပုံေလးတပုံေပးၿပီး အက္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေလး ဇြတ္ေရးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေပးၾကပါတယ္။ း) သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကုိ ဒီမွာ တင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့- A Leaf Being grateful to meet with a droplet,  Life's not simple and easy all the time though. Fortifying and surviving from the teases  Of people and insects. With the help of the droplets and the mother soil,  To its best, A Leaf is giving the beauty to the Earth. သစ္ရြက္ကေလး ေရစက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနရရင္ ဘ၀ႀကီးကအဆင္ေျပေနၿပီ။ ၾကာၾကာေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း ဘ၀ႀကီးက လြယ္ကူ ရုိးရွင္းျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ တုတ္ေတြ လက္ေတြရဲ႕ တြန္းထုိးေ၀ွ႔ျခင္း ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ ထုိးေဖာက္လႈိက္စားျခင္းေတြေအာက္ လူးလွိမ့္ တြ

ဆေးလိပ်လက်ဆောင်

မဝယ်ဘူး မယ်ခူးတဲ့ ဖက်စို၊ မီးမကူ နေပူမှာ မကင်အားလို့၊ ထားရတယ် အိပ်ရာအောက်မှာ၊ မင်းသောက်ဖို့ကို။ ညှာအနား ရှေ့သွားနှင့် ကိုက်လို့တို၊ မချိုတောင့်လိပ်ဆေး။ ပိုးမကူ ဝါချည်ဖြူတစ်ပင်ရစ်ကယ်နှင့်။ ငယ်ချစ်မောင် ရွှေဝသွားကို၊ ပါးလိုက်ကဲ့လေး။ မယ်ခွေရဲ့ မာစတာ ပိစ်လေးပါ။ အရင်က ကဗျာလေးတွေ အရမ်းကြိုက်လို့ လိုက်ဖတ်ပြီးတင်နေပါတယ်။ စကားပြေရေးဖို့တော့ အိမ်စာပေးလိုက်မယ်နော်။ း) အဟွတ် အဟွတ်