Skip to main content

တစ္ခ်ိန္က စဥ္-၁

ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ေနညဳိခ်ိန္မွာ.....
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လမ္းမနဲ႔ ေထာင့္မွန္က်လမ္းေဘးမွာ ေရေျမာင္းေလးက တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လမ္းမရဲ႕ေျမာင္းႀကီးကေတာ့ တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ဒလၾကမ္း စီးဆင္းေနေလရဲ႕။
ေဟာ.. ဟုိေကာင္ေတြ ပြဲေတာင္ စေနပါလား...

``ေဟ့ေကာင္ေတြ... ငါလည္းပါမယ္ေဟ့။´´
``ေအး... ပါမယ္ဆုိ.. ကၽြန္ခံ´´ အားလုံးက တက္ညီလက္ညီ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
``ဒါေလးမ်ား....´´ { ကုိယ့္လက္ကုိ ကုိယ္ယုံၿပီးသားပဲ }
``ေဟ့ေကာင္..ဟုိေကာင္... မင္းတုိ႔ ဒူး သြားၿပီ။ ငါ့အလွည္႕ လာထား....´´

/* { ဒူး တယ္ဆုိတာ ႏွစ္လုံးပူးသြားတာကုိေခၚပါသည္။ ဘာလုိ႔ေခၚလဲ ဘယ္လုိေပါင္းသလဲေတာ့ မသိ၊ း)
ဘာႏွစ္လုံးလဲ ဆုိတာ ဆက္ဖတ္ေတာ္မူၾကပါ း) } */

``မင္းကုိ သယ္လုိက္မယ္´´
``ေျဖာင္း´´
`` ဒီေကာင့္ကုိ ထိပ္ေခါက္လုိက္မယ္။´´
``ေခ်ာက္´´
``ၿပီးရင္ ဒီလုိ ၀င္´´
``မင္းကုိ ေနာက္တစ္ခ်က္၊ ဟုိေရွ႕ကုိသြားထား´´
``ေျဖာင္း´´
``ဒီလုိ ၀င္တယ္´´
``မင္း အလွည္႕.. လာထား´´
``ေျဖာင္း´´ { အဲဒီ့ေကာင္က ေပါက္ဒုိး ေကာင္းတယ္ကြ }
``ကုိးက်င္း...´´
``လာထား... ဆယ္က်င္း´´
``၀ုိး...ဟုိး.. ဆယ္က်င္းသမားကြ´´
``လုပ္ၾက.. မင္းတို႔အလွည္႕... ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ့ေကာင္ေတာ့ ေသၿပီသာမွတ္´´
``ဟား..ဟား.. ဘုိႀကီး.. မင္း ခံရၿပီေပါ့ကြာ.. လုပ္.. လုပ္.. က်င္းစိန္.. မ၀င္ရင္ေတာ့.. အကြဲပဲ´´
``ဟာ.. သြားၿပီကြာ´´
``ငလံုး...မင္းအရင္ရုိက္ၿပီး ငါတုိ႔ဘက္ ပုိ႔လုိက္´´
``ေဖ်ာက္... ေျဖာင္း´´
``လာထား... တစ္ခ်က္´´ // ကၽြန္ေတာ့္ လက္ခ်က္ေပါ့
``ေခ်ာက္´´
``လာထား... ေနာက္တစ္ခ်က္´´
``ဂြက္´´ // အုပ္ၿပီးထုလုိက္ျခင္း
``ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ပဲေဟ့´´
``ေျဖာင္းးးးး´´ `` ပလုံ ´´
``ဟာ ေျမာင္းႀကီးထဲက်သြားၿပီ´´
``လက္နဲ႔ႏႈိက္ၾကည္႕မယ္´´
``စြပ္... စြပ္´´ ``စြပ္...စြပ္´´
``မေတြ႕ဘူးကြ...´´ ``ငန္းျပားရွိတယ္.. ေရာ့´´
``မေတြ႕ေတာ့ဘူးကြ... သြားၿပီကြာ´´

လမ္းထဲကလူႀကီးတစ္ေယာက္က ေအာ္ေျပာတယ္ `` ဟာ... ဒီေကာင္ေလးေတြ တယ္ဟုတ္ပါလား... ေျမာင္းေတြေတာင္ေကာ္ေနၾကလုိ႔ပါလား´´
``အာ... ဦးေလးႀကီးကလည္း မသိဘဲနဲ႔ ေဂၚလီ က်သြားလုိ႔ဗ်´´

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္က
``ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ (******) မၿပီးၾကေသးဘူးလား.. အိမ္ေရွ႕လာၿပီးဆူညံဆူညံနဲ႔´´


{ အာ..ဒီအဘြားႀကီးကတစ္မ်ဳိး.. သူ႔အိမ္နဲ႔ အေ၀းႀကီးကုိ } `` ခဏေလးပါ အဘြားရဲ႕ ၿပီးၿပီ ´´

``ေတာ္ၿပီကြာ...ေနာက္မွ ဒုိးအသစ္၀ယ္ၿပီး.. ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ....´´

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

// ဒါကေတာ့ ေဂၚလီရုိက္ပြဲေပါ့။ တျခားဟာကေတာ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္တြင္ ဖတ္ရႈပါရန္.....

အတိတ္ကုိ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ျပန္ၾကည္႕သင့္ပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ေပါ့ပါးၾကည္ႏူးေစရန္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။

Comments

chocothazin said…
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ သနားသြားမိတယ္။
ကေလး ဘဝ ေဆာ့ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေတြးရင္ေတာင္ ေရးေရးမွ မရွိဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ ၿပန္ငယ္လို ့လည္း မရ။ သနားလိုက္တာေနာ္။
ေမဇင္ said…
ဟမ္......... တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းကကြယ္.... ေလာက္စာလုံး လိမ့္ တယ္... ျပန္ေတြးတုိင္းေပ်ာ္တယ္.... း)
Libratun said…
သဇင္က အပုိေတြ.. တစ္ခုခုေတာ့ ရွိမွာပါ။

ေမဇင္က စာခ်ဳိးေလးနဲ႔ပါလား.. ငယ္တုန္းတည္းက လိမ့္တာကုိး၊ ဘယ္လုိ လိမ့္တာလဲ၊
desertraindrops said…
မွန္ပါတယ္။ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးရင္း ငယ္ငယ္က ေပ်ာ္ရတာေတြကို ေတြးမိေတာ့ ဘာေျပာေျပာ လက္ရွိမွာ မေပ်ာ္တာေတြကို နည္းနည္းေတာ့ စိတ္သက္သာရာရေစတယ္ေနာ့။ ဒါကို အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ ထားခဲ႔သင့္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာနဲ႔မတူဘူးေလ။
Unknown said…
definitely right, ma ngon. Reminiscing the happy times gives us the strength to fight for.
ေမေလး said…
သက္ႏုိင္ေရ
အစားထိုးမရႏုိင္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးထဲမွာ ငယ္ဘဝလဲပါတယ္ေလ။
naychi said…
ေဂၚလီေတာ့ မရိုက္ဘူး။ ဂ်င္ပဲေပါက္တယ္ း) ဟဲဟဲ
(PS. I am girl)
Libratun said…
:) that's good enough (kal tar)... to be continued

Popular posts from this blog

ကျောင်းဖွင့်စနေ့

ကျွန်တော် လေးတန်းပြီးသွားတော့ ငါးတန်းရောက်တဲ့အခါ ကျွန်းတောလမ်းပေါ်က အ.လ.က (၃) လို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်ကျောင်းဆောင်လေးကိုပြောင်းတက်ရတယ်။ ဖေကြီးက အဲဒီကျောင်းက ကျောင်းသားဟောင်းကိုး။ အရင်တုန်းကတော့ အဲဒီကျောင်းကို အလကား ၃ လို့ခေါ်ကြတဲ့အထိ နာမည်ဆိုးခဲ့တဲ့ကျောင်းလေးပေါ့။ ကျွန်တော် မတက်ရခင် နှစ်အနည်းငယ်ကမှ နာမည်ပြန်ကောင်းလာလို့ အဲဒီကျောင်းကို ဖေကြီးက ပို့လိုက်တယ်။ ကျောင်းတက်တဲ့အချိန် နှစ်တိုင်းထူးခြားတာတစ်ခုရှိတယ်။ စတက်တဲ့နေ့တိုင်း မိုးရွာတာပဲ။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ စာစီစာကုံးရေးမယ်ဆို ကျွန်တော့်စာပိုဒ်တွေမှာ စိုရွှဲလို့။ မိုးနံ့တောင် သင်းနေရော။ ပြောင်လက်နေတဲ့ အင်္ကျီအဖြူ၊ ဘောင်းဘီ အစိမ်းရောင် တောက်တောက်လေးတွေ ကလည်း မိုးစက်လေးတွေနဲ့ ပဏံသင့်လို့။ နောက်မိုးကာအကြည်လေးတွေ၊ အရောင်လေးစုံလေးတွေ ကိုယ်စီနဲ့ မသိသေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မိဘတွေနဲ့ အတူ အားလုံး ကျောင်းတံခါးကြီး ဖွင့်ချိန်ကို မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ စောင့်နေလေရဲ့။ `ကလောင်´ ..... `ကလောင်´ ...... `ကလောင်´ ကျောင်းခေါင်းလောင်းထိုးပြီ။ အေးစက်နေတဲ့ ခေါင်းလေးတွေ ထောင်သွားတယ်။ ဗွက်တွေဆော့ ထားတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဟော... ဆီမထည့်ရသေးတဲ့ ကျောင်းတံခါးကြီး တစ

A leaf

ခုတေလာ ဓာတ္ပုံေတြလုိက္ရုိက္ေနတယ္။ ေဖ့ဘြတ္လည္း သိပ္မတက္ခ်င္၊ ဂူဂဲလ္ပလပ္စ္ေတာ့ သုံးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖဘမွာခ်ည္းဆုိေတာ့ မျဖစ္ျပန္။ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ေဒးေန႔က မဇြန္ရဲ႕စာတုိ႔ တျခားစာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ကုိ ျပန္လာခ်င္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္လုိ႔ နီးစပ္ရာကုိ ပုံေလးတပုံေပးၿပီး အက္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေလး ဇြတ္ေရးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေပးၾကပါတယ္။ း) သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကုိ ဒီမွာ တင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့- A Leaf Being grateful to meet with a droplet,  Life's not simple and easy all the time though. Fortifying and surviving from the teases  Of people and insects. With the help of the droplets and the mother soil,  To its best, A Leaf is giving the beauty to the Earth. သစ္ရြက္ကေလး ေရစက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနရရင္ ဘ၀ႀကီးကအဆင္ေျပေနၿပီ။ ၾကာၾကာေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း ဘ၀ႀကီးက လြယ္ကူ ရုိးရွင္းျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ တုတ္ေတြ လက္ေတြရဲ႕ တြန္းထုိးေ၀ွ႔ျခင္း ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ ထုိးေဖာက္လႈိက္စားျခင္းေတြေအာက္ လူးလွိမ့္ တြ

ဆေးလိပ်လက်ဆောင်

မဝယ်ဘူး မယ်ခူးတဲ့ ဖက်စို၊ မီးမကူ နေပူမှာ မကင်အားလို့၊ ထားရတယ် အိပ်ရာအောက်မှာ၊ မင်းသောက်ဖို့ကို။ ညှာအနား ရှေ့သွားနှင့် ကိုက်လို့တို၊ မချိုတောင့်လိပ်ဆေး။ ပိုးမကူ ဝါချည်ဖြူတစ်ပင်ရစ်ကယ်နှင့်။ ငယ်ချစ်မောင် ရွှေဝသွားကို၊ ပါးလိုက်ကဲ့လေး။ မယ်ခွေရဲ့ မာစတာ ပိစ်လေးပါ။ အရင်က ကဗျာလေးတွေ အရမ်းကြိုက်လို့ လိုက်ဖတ်ပြီးတင်နေပါတယ်။ စကားပြေရေးဖို့တော့ အိမ်စာပေးလိုက်မယ်နော်။ း) အဟွတ် အဟွတ်