Skip to main content

ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့

သင်၏အပြင်းပြဆုံး အာသာဆန္ဒများကို ဆန့်ကျင်တုံ့ပြန်ဖို့ ချက်ချင်းလက်ငင်းအတွေးများ ဖြစ်၏။ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ များသည် သင် စိတ်ဆင်းရဲမှုမဖြစ်အောင် သင့်စိတ်က သင့်အား အကာအကွယ်ပေးနည်း တစ်နည်းဖြစ်၏။ သင့်ကိုယ်တွင်းရှိ ဝေဖန်ရေးသမားက သင်၏ ရမ္မက် ဆန္ဒ မီးပွားကလေးကို အေးစက်သော ရေခဲရေ ပုံးပေါင်းများစွာဖြင့် ဖျန်းပက် ငြိမ်းသတ်ပစ်ပါလိမ့်မည်။

သူတို့သည် ဆင်ခြင်တုံတရားပြည့်ဝပြီး လက်တွေ့ကျသော သက်ကြီးရွယ်အိုများလို ပြုကျင့်ပါလိမ့်မည်။ သူတို့က သင်ဖော်ထုတ်တွေ့ရှိထားသော အလားအလာများကို အသေသတ်ပစ်ပါလိမ့်မည်။

`ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက အသက်ကြီးလွန်းနေပြီ၊ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက နောက်ကျလွန်းနေပြီ၊ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့မှာ လိုအပ်တဲ့ပညာမှ မရှိဘဲ´

စာရင်းရေးချရင်တော့ ပြောမဆုံးပေါင် တောသုံးထောင်ဖြစ်တော့မည်။

ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ များကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု မဟာဗျူဟာကျကျ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ပစ်ပါ။ အပြတ်ရှင်းပစ်ပါ။ ဥပမာ သင့်ဆန္ဒသည် သင့်ကုမ်ပဏီတွင် အမှုဆောင်အရာရှိချုပ်ဖြစ်ဖို့ဆိုလျှင် ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှင့် ရင်ဆိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်ထားပါ။ ဖြစ်နိုင်ဖို့ အလားအလာမရှိ ဟူသော အပျက်မြင် ယုံကြည်ချက်ကို အလွယ်တကူ အလျှော့မပေးပါနှင့်။ ထိုသို့ အလျှော့မပေးမီ သင့်အာရုံခံအမြင်ကို သေသေချာချာ ပတ်ပတ်နပ်နပ် ပြန်လေ့လာပါ။ သင့်ရည်မှန်းချက်က တကယ်ပဲ အဓိပါယ်မဲ့ပြီး ရယ်ဖွယ်ဖြစ်နေသလား။ သင့်ဆန္ဒသည် ကောင်းကင်တမွတ် ကြယ်ကိုဆွတ်ဖို့ ဖြစ်နေသလား။ အမှန်တကယ်ပဲ မတန်မရာဖြစ်နေသလား။ ထိုသို့မဟုတ်ဘူးဆိုလျှင် သင် မဖြစ်ဖြစ်အောင် တကယ်ပဲ ကြိုးစားချင်သလား။ ထိုရာထူးကို သင်တကယ်ပဲလိုချင်သလား။

ဤအလေ့အကျင့်၏ ရည်မှန်းချက်သည် သင့်ဘဝကို အတင်းအကျပ် သွင်သွင်ပြောင်းပစ်ခိုင်းဖို့မဟုတ်။ ထို့အတူ အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့် အကြောင်းတရားအားလုံးကို မျက်ကွယ်ပြုခိုင်းဖို့လည်း မဟုတ်။ ထို့အတူ သင့်ကျောပေါ်တွင် ဝတ်ရုံနီကြီးချည်ပြီး တိုက်အမြင့်ကြီးပေါ်က ခုန်ချကာ ပျံနိုင်မလား စမ်းကြည့်ခိုင်းဖို့လည်းမဟုတ်။

စင်စစ်၊ ရည်မှန်းချက်အစစ်အမှန်မှာ ဖြစ်နိုင်ခြေအားလုံးကို သင့်စိတ်က လက်ခံစဉ်းစားကြည့်စေဖို့ ဖြစ်၏။ သင့်အနေဖြင့် `ငါ ဘယ်တော့မှ ဖြစ်မှာမဟုတ်´ ဆိုသည့် အတွေးကို ဖောက်ထွက်ပြီး `ဟုတ်တယ်၊ ငါ လုပ်လို့ ဖြစ်မယ်´ ဟု တွေးရပါမည်။ `အဲဒီအတွက် လိုအပ်တာတွေ ငါ့မှာမှ မရှိဘဲ´ ဆိုသည့် အတွေးကို ခေါက်သိမ်းပြီး `စိန်ခေါ်ချက်တွေကို ငါ ရင်ဆိုင်ဖို့ အသင့်ပဲ´ ဆိုသည့် အတွေးကို ပွဲထုတ်ရပါမည်။ ထိုသို့ ဖောက်ထွက်ချင်သည်ဆိုလျှင် သင့်အား ကန့်သတ် ဟန့်တားနေသည့် ဆုံးဖြတ်ချက်များနှင့် ယုံကြည်ချက်များထဲမှ ဖောက်ထွက်ရပါမည်။

ဘယ်သူ ဘာ ပြောနိုင်ပါမည်လဲ။ သင်၏ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကပင် ပိတ်ပင်ဟန့်တားလို့ မရနိုင်သည့် အလားအလာတစ်ရပ်ကိုပင် သင် စိတ်ကူးမိချင် စိတ်ကူးမိမှာပေါ့။

Comments

Fraganipani said…
`ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာမဟုတ္´ ဆုိသည္႕ အေတြးကုိ ေဖာက္ထြက္ၿပီး `ဟုတ္တယ္၊ ငါ လုပ္လုိ႔ ျဖစ္မယ္´ ဟု ေတြးရပါမည္။ `အဲဒီအတြက္ လုိအပ္တာေတြ ငါ့မွာမွ မရွိဘဲ´ ဆုိသည္႕ အေတြးကုိ ေခါက္သိမ္းၿပီး `စိန္ေခၚခ်က္ေတြကုိ ငါ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ အသင့္ပဲ´ ဆုိသည္႕ အေတြးကုိ ပြဲထုတ္ရပါမည္။

ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္သားရင္း ၿပန္သြားပါတယ္ ေက်းဇူးပါေနာ္ ။
ဒီေဆာင္းပါးေလး ႀကိဳက္လိုက္တာ။ အရင္ဆံုး`ဟုတ္တယ္၊ ငါ လုပ္လုိ႔ ျဖစ္မယ္´လို႔ေတာ့ေတြးျဖစ္ပါတယ္ ။ၿပီးေတာ့မွ ဒါေပမယ့္ေတြက ဝင္လာတာ။ =)

စကားမစပ္ ကို TnTေရ... ကဗ်ာေလးလာဖတ္ခံစားေပးသြားတာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေရတုိရည္မွန္းခ်က္ကိုလည္း ္သေဘာက်ပါတယ္။
အခု ဂ်ပန္စာေတာ္ေတာ္ အဆင္ျမင့္ေနေရာေပါ့ေနာ္။ အားက်လိုက္တာ။
Libratun said…
အဟင့္.. မမယ္ကုိးေရ။ ငါလုပ္လုိ႔ျဖစ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္းၿပီးၿပီဆုိရင္ ေတာ့ ဒါေပမယ့္ကုိ ကန္သာ ခ်လုိက္ပါေတာ့၊ မသနားပါနဲ႔။
အင္းဟယ္
ကန္ခ်လုိက္ပီ :D
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ စိတ္ထဲ မထည့္ဘူး
ျဖစ္ခ်င္စိတ္ ရွိရင္ ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္
း))
စြန္႕လႊတ္ျပီးရင္လည္း လွည့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေနာင္တလည္း မရဘူး :D
Libratun said…
မုိးခါးကုိေတာ့ယုံပါတယ္။ တကယ္လုပ္မယ္ဆုိတာ း)

Popular posts from this blog

ကျောင်းဖွင့်စနေ့

ကျွန်တော် လေးတန်းပြီးသွားတော့ ငါးတန်းရောက်တဲ့အခါ ကျွန်းတောလမ်းပေါ်က အ.လ.က (၃) လို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်ကျောင်းဆောင်လေးကိုပြောင်းတက်ရတယ်။ ဖေကြီးက အဲဒီကျောင်းက ကျောင်းသားဟောင်းကိုး။ အရင်တုန်းကတော့ အဲဒီကျောင်းကို အလကား ၃ လို့ခေါ်ကြတဲ့အထိ နာမည်ဆိုးခဲ့တဲ့ကျောင်းလေးပေါ့။ ကျွန်တော် မတက်ရခင် နှစ်အနည်းငယ်ကမှ နာမည်ပြန်ကောင်းလာလို့ အဲဒီကျောင်းကို ဖေကြီးက ပို့လိုက်တယ်။ ကျောင်းတက်တဲ့အချိန် နှစ်တိုင်းထူးခြားတာတစ်ခုရှိတယ်။ စတက်တဲ့နေ့တိုင်း မိုးရွာတာပဲ။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ စာစီစာကုံးရေးမယ်ဆို ကျွန်တော့်စာပိုဒ်တွေမှာ စိုရွှဲလို့။ မိုးနံ့တောင် သင်းနေရော။ ပြောင်လက်နေတဲ့ အင်္ကျီအဖြူ၊ ဘောင်းဘီ အစိမ်းရောင် တောက်တောက်လေးတွေ ကလည်း မိုးစက်လေးတွေနဲ့ ပဏံသင့်လို့။ နောက်မိုးကာအကြည်လေးတွေ၊ အရောင်လေးစုံလေးတွေ ကိုယ်စီနဲ့ မသိသေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မိဘတွေနဲ့ အတူ အားလုံး ကျောင်းတံခါးကြီး ဖွင့်ချိန်ကို မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ စောင့်နေလေရဲ့။ `ကလောင်´ ..... `ကလောင်´ ...... `ကလောင်´ ကျောင်းခေါင်းလောင်းထိုးပြီ။ အေးစက်နေတဲ့ ခေါင်းလေးတွေ ထောင်သွားတယ်။ ဗွက်တွေဆော့ ထားတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဟော... ဆီမထည့်ရသေးတဲ့ ကျောင်းတံခါးကြီး တစ

A leaf

ခုတေလာ ဓာတ္ပုံေတြလုိက္ရုိက္ေနတယ္။ ေဖ့ဘြတ္လည္း သိပ္မတက္ခ်င္၊ ဂူဂဲလ္ပလပ္စ္ေတာ့ သုံးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖဘမွာခ်ည္းဆုိေတာ့ မျဖစ္ျပန္။ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ေဒးေန႔က မဇြန္ရဲ႕စာတုိ႔ တျခားစာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ကုိ ျပန္လာခ်င္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္လုိ႔ နီးစပ္ရာကုိ ပုံေလးတပုံေပးၿပီး အက္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေလး ဇြတ္ေရးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေပးၾကပါတယ္။ း) သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကုိ ဒီမွာ တင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့- A Leaf Being grateful to meet with a droplet,  Life's not simple and easy all the time though. Fortifying and surviving from the teases  Of people and insects. With the help of the droplets and the mother soil,  To its best, A Leaf is giving the beauty to the Earth. သစ္ရြက္ကေလး ေရစက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနရရင္ ဘ၀ႀကီးကအဆင္ေျပေနၿပီ။ ၾကာၾကာေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း ဘ၀ႀကီးက လြယ္ကူ ရုိးရွင္းျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ တုတ္ေတြ လက္ေတြရဲ႕ တြန္းထုိးေ၀ွ႔ျခင္း ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ ထုိးေဖာက္လႈိက္စားျခင္းေတြေအာက္ လူးလွိမ့္ တြ

ဆေးလိပ်လက်ဆောင်

မဝယ်ဘူး မယ်ခူးတဲ့ ဖက်စို၊ မီးမကူ နေပူမှာ မကင်အားလို့၊ ထားရတယ် အိပ်ရာအောက်မှာ၊ မင်းသောက်ဖို့ကို။ ညှာအနား ရှေ့သွားနှင့် ကိုက်လို့တို၊ မချိုတောင့်လိပ်ဆေး။ ပိုးမကူ ဝါချည်ဖြူတစ်ပင်ရစ်ကယ်နှင့်။ ငယ်ချစ်မောင် ရွှေဝသွားကို၊ ပါးလိုက်ကဲ့လေး။ မယ်ခွေရဲ့ မာစတာ ပိစ်လေးပါ။ အရင်က ကဗျာလေးတွေ အရမ်းကြိုက်လို့ လိုက်ဖတ်ပြီးတင်နေပါတယ်။ စကားပြေရေးဖို့တော့ အိမ်စာပေးလိုက်မယ်နော်။ း) အဟွတ် အဟွတ်