ခုတေလာ ဓာတ္ပုံေတြလုိက္ရုိက္ေနတယ္။ ေဖ့ဘြတ္လည္း သိပ္မတက္ခ်င္၊ ဂူဂဲလ္ပလပ္စ္ေတာ့ သုံးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖဘမွာခ်ည္းဆုိေတာ့ မျဖစ္ျပန္။ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ေဒးေန႔က မဇြန္ရဲ႕စာတုိ႔ တျခားစာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ကုိ ျပန္လာခ်င္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္လုိ႔ နီးစပ္ရာကုိ ပုံေလးတပုံေပးၿပီး အက္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေလး ဇြတ္ေရးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေပးၾကပါတယ္။ း) သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကုိ ဒီမွာ တင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့- A Leaf Being grateful to meet with a droplet, Life's not simple and easy all the time though. Fortifying and surviving from the teases Of people and insects. With the help of the droplets and the mother soil, To its best, A Leaf is giving the beauty to the Earth. သစ္ရြက္ကေလး ေရစက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနရရင္ ဘ၀ႀကီးကအဆင္ေျပေနၿပီ။ ၾကာၾကာေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း ဘ၀ႀကီးက လြယ္ကူ ရုိးရွင္းျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ တုတ္ေတြ လက္ေတြရဲ႕ တြန္းထုိးေ၀ွ႔ျခင္း ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ ထုိးေဖာက္လႈိက္စားျခင္းေတြေအာက္ လူးလွိမ့္ တြ
Comments
ငါေတာ့ အေၾကာ္ခံရဖို႕ နီးေနျပီ :D
ဘ၀တက္လမ္းကို ပိတ္ပင္တားဆီးတတ္တာ၊ စိတ္ရဲ႕ခ်မ္းသာသုခကို ဖ်က္ဆီးတတ္တာေတြေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဆာင္မထားတတ္ဘူး။ဒါေပမဲ႔ တခါတေလေတာ့ ကိုယ့္ဆီ ေျပးလာလည္တတ္တယ္။
ဟိုေၾကာင္ကေလး..... ေဒါသက ဒယ္အိုးဆို ေၾကာ္တဲ့ဆီနဲ႔ မီးက ဘာတုန္းဗ်။
မီးကေတာ့ မီးခုိးမမႊန္ေအာင္ လွ်ပ္စစ္မီးပဲသံုးႀကတာေပါ့ :P:P
လူပဲ...ေဒါသေတာ့ထြက္မွာေပါ့... ကိုယ့္ကိုယ္ေတာ့ မတားခ်င္ပါဘူး.. ဒါမဲ့ ထိန္းႏိုင္ေအာင္ပဲ အရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားႀကတာေပါ့ကြယ္... :)
ကိုယ့္ဆီလဲ ေဒါသမက်ေရာက္ေစေအာင္ ႀကိဳးစားသလို သူမ်ားဆီကိုလဲ ေဒါသေတြျဖစ္ေအာင္ မလုပ္မိေအာင္ေန... ဒါလဲ ဘဝေနထိုင္နည္းပဲ... :D:D တာ့တာ... တြားဘီ
မေကာင္းမွန္းသိရက္နဲ႔ လုပ္တာ လူမုိက္ကြဲ႕။