ေန၀င္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ညေနေစာင္းတစ္ခုမွာ မီးတုိင္မွိန္မွိန္ေလး လင္းေနတဲ့ လမ္းေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ျခဳံပုပ္တစ္ခုနားအေရာက္ ကဲြအက္တဲ့စကားေျပာသံေတြေၾကာင့္ နည္းနည္း သတိခ်ပ္လုိက္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျခသံလုံေအာင္ေလွ်ာက္ၿပီး ေသခ်ာနားေထာင္လုိက္ေတာ့ ေခါင္းေတြပူထူသြားတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမွမမွားႏုိင္တဲ့ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြ ေဒါသတႀကီးတြန္းထုိးေနတဲ့အသံေတြ အေမွာင္ထဲမွာၾကားေနရတယ္။ အုိး... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အေႏွာင့္ယွက္ခံေနရတာပါလား...။
ငါ...ဘာလုပ္သင့္သလဲ....။ အမည္မသိမိန္းကေလးကုိ ၀င္ကယ္သင့္သလား...။ ဒါေပမယ့္ ငါလည္း ကုိယ့္လုံျခဳံေရးအတြက္ေတာင္ ေၾကာက္ေနၿပီ။ ဒီေလာက္ေမွာင္မဲတဲ့လမ္းသစ္ကုိ ဘာေၾကာင့္ေရြးလုိက္မိတာလဲ လုိ႔ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္က်ိန္ဆဲေနမိတယ္။ ငါကေနာက္ထပ္ အျပဳခံတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ.... ဒါမွမဟုတ္လည္း နီးရာဖုန္းရုံသြားၿပီး ရဲကုိေခၚလုိက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္.....
စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း မိန္းကေလးအသံကလည္း ေဖ်ာ့သည္ထက္ေဖ်ာ့လာၿပီ။ ငါအျမန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး လုပ္ရေတာ့မယ္... ဒါေပမယ့္ ငါဘယ္လုိလုပ္ ဒီအတုိင္း ျပန္သြားလုိ႔ျဖစ္ပါမလဲ။ ေကာင္းၿပီ.. ငါ့အသက္ထိခုိက္မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ဒီမိန္းကေလးျဖစ္ရပ္ဆုိးအတြက္ ငါေက်ာခုိင္းမသြားဘူး...
ဒီလုိသတၱိေတြ ဘယ္ကရလာသလဲဆုိတာေတာ့ အံ့ၾသစရာပဲ... ရဲရင့္တဲ့လူတစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး... ၾကံ႕ခုိင္တဲ့အားကစားသမား တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ ကယ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားသလုိပါပဲလား.... ဒါနဲ႔သူစိမ္းရွိရာ တရွိန္ထုိးေျပး၊ ဆြဲလွဲခ်ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး နပန္းလုံးလုိက္ၾကတာ အတန္ၾကာေတာ့ အဲဒီ့လူထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ မတ္မတ္ခုိင္ေအာင္ရပ္၊ ပင့္သက္ရႈၿပီး မိန္းကေလးကုိ အေၾကာက္ေျပေအာင္ႏွစ္သိမ့္ေပးလုိက္တယ္။ သူမကေတာ့ တုန္တုန္ရင္ရင္ေပါ့.. “အခု ဟုိလူထြက္ေျပးသြားပါၿပီ မိန္းကေလး.. မေၾကာက္ပါနဲ႔ေတာ့...” ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာသူမစကား မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ေနာက္မွေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔နဲ႔ အံ့ၾသတစ္ႀကီး လွမ္းေမးလုိက္တယ္ “အေဖမဟုတ္လားဟင္....” ေနာက္မွ သစ္ပင္ေနာက္မွာ ေသခ်ာၾကည္႕လုိက္ေတာ့ အုိ.. ငါ့သမီး ကက္သရင္းပါလား................
ဂရက္ဂ္ အုိလာရီ
Comments
အလည္လာတာေက်းဇူးပါေနာ္..
စီဘံုးမရိွလို႔ ဒီမွာပဲနွဳတ္ဆက္သြားတယ္ေနာ္..
အဆင္ေျပပါေစ..